آیه 4 سوره تغابن
| <<3 | آیه 4 سوره تغابن | 5>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
او آنچه را که در آسمانها و زمین است و آنچه را که شما پنهان و آشکار کنید همه را می‌داند و خدا به اسرار دلها هم داناست.
آنچه را که در آسمان ها و زمین است می داند، و [نیز] آنچه را پنهان می کنید و آنچه را آشکار می نمایید، می داند و خدا به نیّات و اسرار سینه ها داناست.
آنچه را كه در آسمانها و زمين است مى‌داند، و آنچه را كه پنهان مى‌كنيد و آنچه را كه آشكار مى‌داريد [نيز] مى‌داند، و خدا به راز دلها داناست.
هر چه را در آسمانها و زمين است مى‌داند و به آنچه پنهان مى‌داريد يا آشكار مى‌سازيد آگاه است، و خدا به هر چه در دلها مى‌گذرد عالم است.
آنچه را در آسمانها و زمین است می‌داند، و از آنچه پنهان یا آشکار می‌کنید با خبر است؛ و خداوند از آنچه در درون سینه‌هاست آگاه است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ «4»
آنچه در آسمانها و زمين است مى‌داند و آنچه را پنهان مى‌كنيد و آنچه را آشكار مى‌سازيد، مى‌داند و خداوند به آنچه در سينه‌هاست به خوبى آگاهى دارد.
نکته ها
در اين آيه سه مرتبه از علم خداوند سخن به ميان آمده است: علم به تمام موجودات هستى «ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»، علم به آشكار و نهان انسانها «ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ»، علم به افكار و نيّت‌ها «بِذاتِ الصُّدُورِ». آن هم علم دائمى كه از قالب فعل مضارع «يَعْلَمُ» استفاده مى‌شود و علم عميق كه از قالب «عَلِيمٌ» استفاده مى‌شود.
ايمان به اينكه خداوند ناظر بر اعمال ما مى‌باشد و همه چيز را مى‌داند، بهترين وسيله براى دورى از گناه و حفظ تقوا است.
با توجه به اينكه در آيه قبل فرمود: «وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ» بازگشت همه به سوى اوست، اين آيه
جلد 10 - صفحه 73
به منزله پاسخ از يك سؤال مقدّر است و آن اينكه: انسان‌هايى كه بعد از مردن، پوسيده و متلاشى و پراكنده مى‌شوند چگونه به سوى خدا بازمى‌گردند؟! آيه پاسخ مى‌دهد: خداوند به تمام ذرّات متلاشى و پراكنده شده آگاه است و مخلوط شدن اجزاى مردگان، سبب گم‌شدن و از بين رفتن آنها نمى‌شود.
پیام ها
1- علم خداوند، محدود به زمان و مكان و اشيا يا امور خاص نيست. هم به آسمانها و زمين علم دارد و هم به آنچه پنهانى يا علنى انجام شود، آگاه است.
يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ ... يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ ...
2- انسان، رها نيست، بلكه زير نظر خداست. «يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ»
3- پنهان و آشكار براى خداوند يكسان است. تُسِرُّونَ ... تُعْلِنُونَ
4- خداوند، هم به كارهاى مخفيانه انسان آگاه است و هم به افكار و انگيزه‌ها و اسرار نهفته در سينه او. تُسِرُّونَ ... بِذاتِ الصُّدُورِ
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ «4»
يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ: مى‌داند به علم كامل خود آنچه در آسمانهاست از اصناف مكونات و آنچه در زمين است از انواع مخترعات، وَ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ: و مى‌داند آنچه مخفى دارند بر يكديگر، وَ ما تُعْلِنُونَ: و آنچه آشكارا مى‌كنند، وَ اللَّهُ عَلِيمٌ: و خدا داناست، بِذاتِ الصُّدُورِ: بر آنچه در سينه‌هاست از خواطر و افكار، يعنى عالم است به كل معلومات از جزئى و كلى و نهانى و آشكارا.
تنبيه: در اين آيه حق تعالى تنبيه فرموده به علم ازلى خود به آنچه در آسمان و زمين است، و بعد از آن به عالم بودن آنچه نهان و آشكاراى بندگان است، و بعد از آن به عالميت خود به خفاياى صدور، و بر آنكه هيچ چيز از كليات و جزئيات بر او مخفى نيست. پس سزاوار است كه بندگان در جميع حالات از ذات سبحانى ترسان و هراسان باشند، و بر هيچ چيز كه مخالف رضاى او باشد جرئت ننمايند. و تكرير علم در آن، در معنى تكرير وعيد است.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ «1» هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ «2» خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ «3» يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ «4»
أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ «5»
ترجمه
64/ 5- 1
تسبيح ميكند خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است براى او است پادشاهى و مر او را است ستايش و او است بر همه چيز توانا
او است آنكه آفريد شما را پس بعضى از شما كافر و بعضى از شما مؤمنند و خدا بآنچه ميكنيد بينا است
آفريد آسمانها و زمين را براستى و مصوّر فرمود شما را پس نيكو گردانيد صورتهاى شما را و بسوى او است بازگشت
ميداند آنچه را كه در آسمانها و زمين است و ميداند آنچه را پنهان ميكنيد و آنچه را آشكار ميسازيد و خدا دانا است بآنچه در سينه‌ها است
آيا نيامد شما را خبر آنانكه كافر شدند پيش از اين پس چشيدند عقوبت كار خود را و براى آنها عذابى است دردناك.
تفسير
تسبيح و تنزيه تمام موجودات بحال و مقال از ذات ذو الجلال مكرّر ذكر و بيان شده و اختصاص سلطنت تامّه و ستايش كامل باو و عموم قدرتش واضح است او خداوندى است كه خلق فرموده بشر را پس بعضى از آنها نشناختند او را و منكر صفاتش شدند و شكر نعمتش را بجا نياوردند چون مراجعه بعقل خود ننمودند و بعضى شناختند او را بحسب استعدادشان و شكر نعمتش را بجا آوردند بقدر
جلد 5 صفحه 213
امكانشان و خداوند بتمام اعمال و افعال بندگان خود بينا و بصير است و جزاى آنرا خواهد داد خلق فرموده آسمانها و زمين را براستى و درستى و بر طبق حكمت و مصلحت و بنى آدم را آراسته بصورت زيبا و قد رعنا و زبان گويا و دل دانا و امتياز داده آنها را بر تمام حيوانات بصورت و سيرت و قرار داده آن موجود صغير را نمونه‌ئى از عالم كبير و تمام موجودات و قابل فرموده او را از براى بازگشت به پيشگاه الهى و نيل بنعم نامتناهى ميداند آنچه را در آسمانها و زمين است از جزئى و كلّى و درونى و بيرونى و ميداند آنچه را بنى آدم پنهان نمايند در ضمائر خودشان و آشكار كنند در خارج و دانا است بحقيقت و ذات دلها كه در سينه‌ها جاى دارد و خوبى و بدى و روشنى و تاريكى آنها و تذكّر ميدهد بندگانرا در آيه اخيره بأحوال امم ماضيه از قبيل قوم نوح و هود و صالح (ع) كه كافر شدند و با انبياء خودشان مخالفت نمودند و نتيجه گران كردار بد آنها در دنيا و اصل بآنها شد چون اصل وبال سنگينى است و عذاب آخرت آنها بجاى خود باقى و برقرار است و اين تذكّرات از خداوند هر قدر تكرار شود براى بندگان مفيد است چون موعظه و ارشاد و تهديد و انذار بتأكيد و تكرار در نفوس جاى‌گير و برقرار ميشود و چنانچه در اوائل كتاب ذكر شد بنظر حقير از لوازم وعظ و خطابه است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
يَعلَم‌ُ ما فِي السَّماواتِ وَ الأَرض‌ِ وَ يَعلَم‌ُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعلِنُون‌َ وَ اللّه‌ُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ «4»
ميداند آنچه در آسمانها و زمين است و ميداند آنچه پنهان ميكنيد و آنچه ظاهر مينمائيد و خدا عالم بذات صدور و سينه‌ها است.
جلد 17 - صفحه 34
توضيح: اينکه که علم و قدرت و حيات و ساير صفات كماليه عين ذات اقدس ربوبي است زايد بر ذات و عارض بر ذات نيست زيرا اگر زايد و عارض باشد پس احتياج باين صفات دارد و احتياج نقص است و ذات اقدس خالي از نقص و عيب است، بعلاوه تركيب لازم ميآمد و ذات اقدس بسيط است لذا از امير المؤمنين است:
«و كمال توحيده نفي الصفات عنه لشهادة کل موصوف أنه غير الصفة و شهادة کل صفة أنها غير الموصوف، فمن وصفه فقد قرنه، و من قرنه فقد جزاه، و من جزاه فقد جهله و هو في حد الشرك باللّه»
و ذات اقدس حق که اعلي مراتب وجود است و حدي از براي وجودش نيست أزلا و أبدا حاوي جميع مراتب وجود هست يك مرتبه وجود علم يك مرتبه قدرت يك مربته حياة و هكذا. لذا مي‌گوييم آن صفات منتزع از ذات اقدس است نه عارض بر ذات، و همين نحوي که ذات مقدسش محدود نيست و غير متناهي است و علم و قدرت و حياة هم محدود نيست و غير متناهي است لذا ميفرمايد:
يَعلَم‌ُ ما فِي السَّماواتِ از ملائكه و كرات جويه و بهشت و حوريه و غلمان و آنچه که لا يعلمه الا هو و هكذا.
وَ الأَرض‌ِ و بالجمله اگر بگوئيم از فوق عرش الي تخوم الارض كوتاه گفته‌ايم زيرا از فوق عرش تا تخوم ارض محدود است و علم نامحدود.
وَ يَعلَم‌ُ ما تُسِرُّونَ که پنهان ميكنيد كسي مطلع نشود حتي ملائكه بر خدا مستور نيست، و در حديث است ميفرمايد:
«و لا تهتكوا أستاركم عند من يعلم أسراركم»
وَ ما تُعلِنُون‌َ که علنا مرتكب ميشويد بالاخص امروز که بكلي حيا و شرم از بين رفته و نوعا متجاهر بفسق هستند و علنا در مرئي و منظر مردم در خيابانها و مراكز فحشاء چه ميكنند تا به نتيجه عاقبتش برسند.
لطف حق با تو مداراها كند
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 4)- و از آنجا که انسان برای هدف بزرگی آفریده شده باید دائما تحت مراقبت پروردگار باشد، پروردگاری که، از درون و برون او با خبر است، لذا در این آیه می‌فرماید: «آنچه را در آسمانها و زمین است می‌داند، و از آنچه پنهان یا آشکار می‌کنید با خبر است، و خداوند از آنچه در درون سینه‌هاست، آگاه است» (یعلم ما فی السماوات و الارض و یعلم ما تسرون و ما تعلنون و الله علیم بذات الصدور).
این آیه ترسیمی است از علم بی‌پایان خداوند، در سه مرحله: نخست علم او نسبت به تمامی موجودات آسمانها و زمین، سپس علم او به همه اعمال انسانها و آنچه را پنهان می‌دارند یا آشکار می‌سازند، و در مرحله سوم مخصوصا روی عقائد باطنی و چگونگی نیّتها و آنچه بر قلب و جان انسان، حاکم است، تکیه می‌کند.
مسلما توجه به این حقیقت در اصلاح و تربیت انسان فوق العاده مؤثر است، و انسان را برای وصول به هدف آفرینش و قانون تکامل آماده می‌سازد.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم